Gelukkig koos Marian Freriks er voor om niet alle clubtrainingen op de baan te doen. We bleven afwisselen qua parcours. Met heuveltrainingen in het bos of in de winter richting het Villapark. En het doktersbos was natuurlijk altijd dichtbij. Ik meen dat we ook een groot inloop rondje hadden, vanaf Atletiekbaan richting het spoor en dan via Eversbergbos terug. Steeds vaker kon ik de kopgroep tijdens de clubtraining niet meer bij houden. Dat gaf soms voordeel bij trimlopen, die dan makkelijk aanvoelde (de trainingen waren soms zwaarder). Ook betekende dat je steeds vaker streed met je clubtrainingsmaatjes tijdens de regio wedstrijden. Of je koos voor een andere afstand, dan je betere clubmaat. Bijzonder waren de tempolopen met groep in verschillende duurtempo’s (zones). Dit gaf veel verwarring, wat logisch was. Want ieder had zo zijn eigen tempo. Toch probeerde we het. Dan ging het van Duurloop 1 tempo, naar D2, naar D3. En kraakte de groep in tweeën en leek het op een soort wedstrijd. Met altijd personen die aangaven dat het te hard ging. Dat gold dan vaak voor die persoon zelf. Voordeel was dan wel, dat je je kon laten afzakken naar de tweede groep.

trainingsmaatjes 23 nov 3000 m tijd 10.40 (A. van Olst, D. v.d Velden).
3000 m tijd 10.10 ( U. Zwijnenberg, Pitchou I Meya, P. Bruinsma).
trainingsmaatjes 27 nov duurloop (17 km??). (W. Spenkelink, H. Roddeman, B. Krukkert, Henk H).
trainingsmaatjes 28 nov toertocht ATB (Herman R, Wim. S, Peter B).

Een goed schema is natuurlijk overzichtelijk. Op papier is het a4 formaat standaard. Een schema van 4 weken daarop was dan vaak gebruikelijk. Dan kun je zien waar je mee bezig bent en zie je het patroon of de logica. Met boven de week dan bijvoorbeeld: week a: Normaal, week b; Omvang, week c; Intensiteit, week d; Herstel. Marian Freriks leek ook zo te beginnen, totdat het in mei opeens een week overzicht werd. Opvallend was daarbij de lege kolom, die van de uitvoering. Daar kon je zelf beschrijven wat je werkelijk deed. Zo deed ik het al jaren. Omdat ik een andere passie had, hield  ik dat jaar pas weer vanaf november het schema bij. Met de komst van de atletiekbaan in Nijverdal en gelijkwaardige trainingsmaatjes was er een ideaal trainingsklimaat ontstaan.

Uit deze periode kwam ook het staafdiagram en nam Marian krachttraining op in het programma. In één blik zie je het totaal. Wat de meesten wel kennen van het 12 weeks marathon schema. De blauwe lijn is wat ik ongeveer gelopen heb aan kilometers. Met het gele accent heb ik aangegeven hoe ik zelf opbouw per 3 weken en dan 1 week terug (75 km , 80, 85 en 70) de volgende 4 weken dan bijvoorbeeld: (80, 90, 100 en 70).

In het begin was het wel even een omschakeling in ons denken, met de komst van Nationaal topper Marian Freriks. We voelde ons de beste hardlopers van de gemeente Hellendoorn, maar Marian haar persoonlijke records kwamen (tot de halve marathon) overeen met mijn pr’s die periode. Freriks pr op de marathon 2.35.12 was destijds nog een minuut sneller dan het AV Atletics clubrecord van Leo Jansen.

Zie ook: Sprengenbergrunner archief: 25 jaar wedstrijdhardloper 1998 (sprengenbergrunner66.blogspot.com)

Uit het niets leek daar opeens weer trainer Herman den Ouden te zijn. Ik kan me er weinig meer van herinneren. Mogelijk omdat halverwege dat jaar Marian Freriks als trainster toegevoegd werd. Waar ik meer behoefte aan had was sparringpartners die beter waren dan mij. Je moet het geluk hebben, dat als je de topvorm van je leven hebt, je ook de beste trainer hebt en de beste trainingsmaatjes. Met Herman kwamen er meer langere tempo’s op het schema. Zoals bijvoorbeeld 5 x 10 min in marathontempo, of 4 x 8 min tempo. En minutenlopen in verschillende tempo’s (zones). Het programma was weer bedoeld voor de hele groep. De snelle duurloop die eens in de maand op het schema stond, deed ik bijna nooit. Dit omdat het mountainbiken daarvoor in de plaats kwam en ik regelmatig (trainings)wedstrijden had.

Zie ook: Sprengenbergrunner archief: 25 jaar wedstrijdhardloper 1997 (sprengenbergrunner66.blogspot.com)

Hoewel we geen individueel schema hadden van Gerard Bruggeman kwam er wel af en toe wat namen op papier, die op een bepaalde dag een wat afwijkend programma uitvoerde. Meestal betrof dat een meer gerichtere aanpassing voor de middenafstand lopers. Zij richten zich in de zomerperiode meer op de afstanden tussen de 5000 en de 1500 meter, terwijl de rest juist ging voor de afstanden vanaf 5 km. In de zomer verving ik vaak een herstelduurloop met een wielrenretourtje Toeristenweg Holten. En om meer snelheid te krijgen deed ik solo regelmatig 30 of 40 maal een halve minuut op wedstrijd tempo. Aan het eind van dat jaar kwam er steeds meer aandacht voor het trainen met een hartslagmeter.

Periode 6 uit mijn logboek gaf een heel mooie reeks van 5 km tijden;
Vrijdag 1 juni 5 km Vriezenveen: 15.39
Zondag 9 juni 5000 m Emmen baan: 16.00
Zondag 16 juni 5000 m Ede baan: 15.37
Vrijdag 21 juni 5 km Bergentheim: 15.33 (afstand iets te kort).

Zie ook: https://sprengenbergrunner66.blogspot.com/2011/12/25-jaar-wedstrijdhardloper-deel-13-1996.html

We gingen van de ene naar de andere lockdown. Eerst was daar het hardlooprondje achter het hek, op de Dutchbat compound te Potočari. En in mei op de militaire UN basis camp Pleso te Zagreb. Trainer Gerard Bruggeman hield me op de hoogte van de prestaties en de vorderingen van de trainingsgroep van AV Atletics Nijverdal. Dat motiveerde enorm en omdat we in afwachting waren om terug te gaan naar de moslim enclave Srebrenica had ik volop tijd om te trainen. Na tweeëneenhalf week konden we onverrichte zaken weer terug naar Nederland. Op de basis was een grote ronde van circa 4 km en een kleine ronde van 2677 meter. Vele militairen liepen daar hun dagelijkse rondjes. Ik liep mijn trainingen daar voornamelijk alleen en probeerde zoveel mogelijk het schema van Gerard aan te houden.

Dat jaar begonnen we ook met de VIAD test (Vermoedelijke Individuele Anaerobe Drempel). Om zonder atletiekbaan toch vergelijkingsmateriaal te hebben liepen we eenzelfde rondje regelmatig in het villapark (Jacob van Heemskercklaan Nijverdal). Een rondje van circa 520 meter leek favoriet bij Bruggeman, deze deden we dan meestal drie maal dus 1560 m en deze afstand dan drie keer.
Zie ook: Sprengenbergrunner archief: 25 jaar wedstrijdhardloper 1995 (sprengenbergrunner66.blogspot.com)

Ergens in het najaar van 1993 verschoof de selectie training Atletics naar dinsdag en donderdag. Daarmee werd Gerard Bruggeman de trainer voor deze groep. Waar eerder ook Bernard Broeks en Johan Huis in ’t Veld de training gaven. Deels liep ik op schema’s van Gerard mijn eerste marathon te Apeldoorn (begin februari). Maar omdat het jaar in het teken stond van de training voor de Luchtmobiele Brigade kon ik pas weer in september de club trainingen volgen. De meeste clubtrainingen deden we op het asfalt wielerparcours (Evenementenweide) koersendijk Nijverdal. Rondje van circa 500 meter. Of in het Villapark.

Mogelijk ben ik in die jaren ook begonnen met het versimpelen van een opgegeven training, die ik alleen afwerkte. Vijf keer 1000 meter, werd dan; 5 maal de tijd die ik in training ongeveer deed over die afstand. In mijn geval; 5 x 3.25. Naast korter en lange tempo’s die we met de groep deden, bestond de derde training vaak uit een soort tempo duurloop. Die tempo duurlopen deed ik een beetje op gevoel in het bos op heuvelachtig terrein of niet, want vaak stond er een trimloop of wedstrijd op mijn eigen planning. Niet alleen wij als lopers werden beter maar ook de schema’s van Bruggeman. Bijvoorbeeld een trainingsblok van 4 weken (bekend vanuit de periodisering wat ze bij TION al deden). Of de intensiteit weergegeven in een schaal (later aangeven in zones).

De tijden op de 400 meter van dinsdag 11 oktober met de groep waren:
1. 1.30 – 1.30 – 1.30 – 1.28
2. 1.28 – 1.26 – 1.22 – 1.20
3. 1.22 – 1.20 – 1.16 – 1.09
4. 1.28 – 1.22 – 1.20 –    ?

Bijzondere trainingen die ik die jaren ook deed, was met de rottweiler van mijn ouders. ‘Oets’ ging graag mee, maar stond na een paar meter alweer stil. En ipv harder ging hij, ik bedoel zij steeds zachter lopen en zij keek me dan raar aan. Met sprint trainingen ging het beter. Meestal won zij dan. Zie ook: Sprengenbergrunner archief: 25 jaar wedstrijdhardloper 1994 (sprengenbergrunner66.blogspot.com)

Wellicht interessant om nu ik aan het afbouwen ben, eens wat meer gedetailleerd te kijken naar mijn hardloopschema’s of hardlooplogboek. Tegenwoordig kun je anderen redelijk volgen op strava of via andere kanalen met soms alle parameters. Zoals afstand, snelheid, hartslag, hoogtemeters etc. Een mooi voorbeeld was jaren geleden https://twitter.com/AlexStienstra  Toen ik ging trainen in het Teutoburgerwald vroeg mijn trainingsmaat dit niet meteen met anderen  te delen. Dat was vroeger niet veel anders. Een zweem van geheimzinnigheid hing er rond hoe concurrenten trainde. Vermoedelijk ben ik begin jaren negentig begonnen met het opschrijven wat ik aan training had gedaan. Zodat ik daar lering uit kon trekken.

Na mijn eindexamen ging ik van AC TION naar AV Atletics. En dat was dat eerste jaar in 1992 toch een stap terug qua niveau. Er was in tegenstelling tot TION geen sprake van een selectie groep. Gelukkig had ik mede standers en zo werd vanaf 1993 een start gemaakt met wedstrijd gerichte training op maandag en woensdag avond. In mijn gedachten volgde ik deze clubtraining, maar in werkelijkheid greep ik nog vaak terug op schema’s van René Kroes (TION). Of probeerde een training van de toen populaire trainer op afstand Pieter keij (Loopgroep PK).
Zie ook: https://sprengenbergrunner66.blogspot.com/2011/12/25-jaar-wedstrijdhardloper-deel-10-1993.html

In dat jaar ook in mijn logboek een zelf verzonnen training. Wat heden een mooi strava segment zou kunnen zijn. Boven langs ’t Stut. Start onverhard bij het Ravijn Nijverdal Piet Heinweg tot onverhard eind bij Tunneltje Rendac / Goudzoekerspad. Afstand circa 1.4 km. Ik deed toen een deel en wel de klim bij Rendac waarschijnlijk naar het hoogste punt van circa 5 minuten. We zouden het nu een trail training noemen. Succes hoor graag het resultaat.

30 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2013
Deel 30

Foto: © 2013sprengenbergrunner

Tijdens de WK atletiek won Ignisious Gaisah zilver bij het verspringen (8.29 m NL record). Beatrix trad af, Willem-Alexander nam haar taak over. Alles was Formidable bij Stromae. Tijdelijk station Nijverdal West werd opgeheven. ‘selfie’ was het woord van het Jaar. We werden mede door de berichten op sociale media overspoeld door uitdagingen en beloningen (vind ik leuk). Het was de kunst om bij je eigen doel te blijven. Je intrinsieke motivatie te behouden. Triatleet Chris McCormack sprak van; “the belief in what you are doing is more important than what you are actually doing”. Arenda Abbink Scherpenkate won de marathon van Enschede.

Op een dag rende ter hoogte van de Palthe toren een jongedame voorbij. Was zij ‘de prinses van Palthe’? We kwamen aan de praat en liepen samen op. Wie was dit talent, deze hinde, met haar soepele krachtige pas? Enthousiast over deze ontmoeting, pieker ik de dagen erna over haar woorden. Dat ze geen wedstrijden wilde lopen, maar wel graag door de bossen struinde. In Oktober startte ik als coach voor Madelon Boode, met als doel een podium plaats Strong(wo)man 2014. Eind december werd ze al tweede bij de Sint Thomas Trail.

Een andere ontmoeting of hereniging was die met Jan Albert Lantink. Een kort mailtje zorgde vanaf april voor een bult inspiratie. Telkens stonden we stil in het grote Teutoburgerwald, want hij wilde me van alles vertellen. Over een kapelletje, een gesneuvelde soldaat, een klimwand, dat hier ooit water stroomde, dat.. Voorzichtig liet Jan Albert me wennen aan de klimmen, door de eerste weken halt te houden bij elke top. We genoten van de prachtigste uitzichten, schitterende rotspartijen. Al dravend vertelde JAL mij over de Spartathlon, over zijn concurrenten, de zware trainingen. Het was zeg maar een versnelde cursus ‘Hoe en wat Ultralopen’.  Elke training leek er een nieuwe uitdaging bij te komen en werd de afstand langer. Toen kwam een trainingskamp in Poschiavo Zwitserland ter sprake. Die we later dat jaar samen met Arie Fröberg deden. Met o.a. de trail naar pass da Sach Saoseo 2746 m.  Voor mijn Trail wedstrijden kreeg ik kleine opdrachtjes mee. Totdat opeens de NL Ultra Trail selectie ter sprake kwam. Van pupil ontwikkel ik me tot meesterknecht. Zij aan zij stoempen over de Hermannsweg.

De coach taak voor Vanessa Lorkeers vervaagde langzaam, wel bleef er mail contact en haasde ik haar bij enkele wedstrijden. Met als mooiste prestatie haar 19.26 in het FBK stadion te Hengelo. Het is de race van Vanessa die maar niet kwam. De knaller / uitschieter waarop zo lang door pupil en coach was uitgezien. Een soort verlaat afscheidscadeau. Met deze 5000 zetten we haar op de officiële ranglijsten.

Alles leek samen te komen in zwerftochten ( het nieuwe trailen). Met een monster ATB tocht Nijverdal – Opende (Surhuisterveen). Een onvergetelijke sneeuw hardlooptocht over o.a. de Lemelerberg met Christiaan van Meurs. De langste duurloop ooit met JAL en Arie Fröberg; retour Luisenturm Hütte – Bielefeld. Deel Rothaarsteig (Brilon – winterberg) etc.

Alle (Ultra) trainingsarbeid werd beloond met wederom een 3de plaats bij de Veluwezoomtrail 53 km. Nu mocht ik op het podium met 2 van de beste NL trailers van de afgelopen jaren; Zac Freudenburg en Pascal van Norden. Wellicht nog mooier en beter was mijn prestatie bij de Trail des Fantômes vanuit het Belgische La Roche-en-Ardenne. Enige minuten trailde ik daar op kop samen met Steven Pauwels en Huub van Noorden. Bijzonder was het dat ik de toppers Ralph van Apeldoorn en Michiel Otten daar volledig zoek liep. Het leek voor mij op te gaan; hoe zwaarder hoe beter. Coach Jan Albert berispte me op het feit dat ik te veel had meegezeuld in mijn rugzak. Ik was als een soort sherpa over de bergen gegaan. De juiste hoeveelheid drank en voeding meenemen en nuttigen bleek nog een hele studie, waar nog veel te verbetering viel. Jammer is het wel als een ander hulptroepen aan de kant heeft staan, die alles aanreiken. Trailen betekende ook grote kans op fout lopen door een lintje of bordje te missen, dit vergde een ander soort instelling. En gaf soms onlogische uitslagen.

Zie ook: https://de.wikipedia.org/wiki/Jan-Albert_Lantink

Enkele sportprestaties:
60 van Texel 5.07 32ste
Trail Wezep 50 km 4.07 1ste
Singelloop Utrecht NK 10 km 36.08
Marathon Eindhoven NK 2.56.28 (Arenda 2.56.27)

Enkele uitslagen:
Hoge Veluwe (Mud)Trail 38,5 km
1 Pascal van Norden Gouda  2.40.46
2 Ruud van der Wal Apeldoorn 2.47.50
3 Jeroen Machielsen Nijverdal 2.49.50
4 Rogier Wouters Amsterdam 2.51.38
7 Ronnie Duinkerken Rotterdam 2.56.51
10 Bob van der Weg Ouwsterhaule 2.59.49
1. Irene Kinnegim Voorschoten 2.58.35
2. Irene Kalter Deventer 3.14.34

Nijverdal 2013, 2020

30 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2013
Deel 29

Foto: © 2012sprengenbergrunner

Zeilmeisje Laura Dekker voltooide haar zeiltocht rond de wereld. Mo Farah won zowel de 5000 als de 10.000 m bij de Olympische Spelen. Churandy Martina die eerder uit kwam voor de Nederlandse Antillen liep bij de OS  te Londen naar een NL record op de 100 m 9.91. Tevens werd hij 2 maal Europees kampioen (200 m en 4 x 100 m estafette). Racoon viel in de prijzen. Al fluitend en tikkend scoorde Triggerfinger een hit “I Follow Rivers” Monic Hendrickx stond haar mannetje in Penoza.

Mijn hardlooplogboek hield ik weer pas bij vanaf juni 2012. Het is een andere strijd, een onbekende. Pijn vanwege de val van de mountainbike, maar achteraf stelde ik vast dat de grootste pijn kwam van de schroeven in mijn schouder die de metalen plaatjes vasthouden op het sleutelbeen. Deze werkten mijn bewegingen tegen. Veel steun ondervond ik in deze periode van de maandagavondrecreantengroep. Hoe stuntelig ik ook liep, altijd kon ik wel bij iemand aansluiten en naar mate de training vorderde nam de pijn af of accepteerde ik het. In maart begon de revalidatie weer een beetje van voren aan, toen ik wederom werd geopereerd. Het plaatmetaal werd verwijderd en lag bij het ontwaken op het ziekenhuiskastje.

Met een schuin oog keken wij (coach Jeroen en pupil Vanessa Lorkeers) naar het duo Arenda Abbink Scherpenkate en coach Bertil Krukkert. De rivaliteit die ik had met Bertil, groeide er ook tussen Vanessa en Arenda. Maar een derde dame zette de scherpste clubrecords bij de vrouwen van AV Atletics neer. Henrieke Krommendijk sloeg toe op de afstanden van 3 km t/m de 10 mijl. Mogelijk liep zij toen op de 10 mijl tijdens de Diepe Hel Holterbergloop de beste dames jaarprestatie. Met een tijd van 1.01.53, wist ze zelfs topper Ingrid Prigge voor te blijven. Voorzichtig melden we ons omstreeks juli bij de baan selectie van Herman Moelard. Het leek een overgangsjaar; waarbij ik in mijn hoofd bezig was met trail uitdagingen, maar in praktijk nog een gewone wedstrijdatleet bleef. Vanessa’s overgang was die van de laatste stap van prestatieloper naar wedstrijdatlete. Ergens in het najaar sloot ze zich definitief aan bij de groep van Moelard en nam mijn coach taak langzaam af. Met Christiaan van Meurs had ik een leerzaam mailwisseling over de trainingsleer. Dit leverde een gezamenlijk doel op, we schreven ons in voor de 60 van Texel (2013).

In augustus begon dan toch dat trail seizoen voor mij. De hardloopsite ‘Losse Veter’ zocht de mooiste trailroutes van Nederland. En mijn inzending sprak hun aan, zodat ik Vivian Ruijters en Dennis Kaspori kon ontvangen voor het station te Holten. Waar we ons opmaakte voor de Trail van Het Numendal naar de Eelerberg. Eind die maand stond ik dan eindelijk weer op de echte bergen. Na een tip van Truus Wijnen boekte ik voor 3 dagen bij Wandelhotel Gürgaletsch in het gehucht Tschiertschen Zwitserland. Aansluiten sloot ik me aan bij de 8ste Erlebnislauf door Alpinrunner CH waar ik nogmaals 3 dagen over de bergen van Graubünden (Surselva) doolde. Aan het eind van het jaar was ik zo goed als terug op het niveau als voor de mountainbike val, maar de angst bleef.
Zie ook: September | 2012 | sprengenbergrunner (wordpress.com)

Foto: © 2012sprengenbergrunner

(Kranten)knipselnieuws:
“Losse Veter” bracht een digitaal magazine uit in de 3de versie aandacht voor mijn trail van Het Numendal Holten over de Sallandse heuvelrug naar de Eelerberg Hellendoorn. En mijn ervaring met 2 Asics Gel Fuji trailschoenen. Trail Het Numendal – Eelerberg: http://www.movescount.com/moves/move6787682

Enkele sportprestaties:
30 september Utrecht Singelloop NK 10 km weg 35.48
7 oktober Halve marathon Oldenzaal Huttenkloas 1.21.37 5^de
20 oktober 29 km Teutolauf Lengerich (trail) 2.01.15 14^de
16 december 10 km cross Luttenberg 38.50 4^de
26 december 10 km veldloop Nieuw Heeten 37.15 2^de

Enkele uitslagen:
Voorne’s Duin trail 37 km
1. Ralph Apeldoorn DEM Beverwijk 2.34.29
2. Ronnie Duinkerken Rotterdam Atletiek 2.41.39
3. Michiel Otten Prins Hendrik Tilburg 2.43.05
4. Jeroen Machielsen Atletics Nijverdal 2.57.03

Nijverdal 2012, 2020

30 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2013
Deel 28

Foto: © 2011sprengenbergrunner

Vivian Cheruiyot behaalde 3 wereld titels; cross, 5000m en 10.000. Tijdens de marathon van Rotterdam liep Hilda Kibet met 2.24 uur als tweede de NL allertijden lijst binnen. Het NK Cross werd wederom georganiseerd door AV Atletics. Voor Kika fietsten we een rondje IJsland. Op mijn eerste Ultra werd ik derde. Eerstejaars senior Koen Veldhuis liep in Leiden 8.54 op de 3000m. Martin Roemers (AKI 1991) won de eerste prijs van de World Press Photo met zijn serie ‘Metropolis’. Terwijl Adele de vlam hoog liet branden, trommelde Seasick Steven er lustig op los. Glennis Grace brak door met ‘Afscheid’.

De Midwintermarathon te Apeldoorn was de laatste test voor het NK Cross. Vanessa Lorkeers liep daar de 8 km en ik deed de minimarathon. Voorgaande periode hadden we samen een door mij opgesteld trainingstraject gevolgd. De basis daarbij was een club recreantentraining, vervolgens een duurloop en een meer specifieke tempotraining. Veel aandacht hebben we geschonken aan het vermogen om van paslengte te wisselen. Vanessa kwam in de vorige periode tot een weekomvang van maximaal 80 km. De kilometers per week werden voor haar geleidelijk minder, maar het tempo nam toe. Het NK Cross parcours konden we inmiddels wel bijna dromen.

Terug naar Apeldoorn. Ik meen dat ik meeging met Peter Bruinsma, die een uitnodiging had. Hoewel ik nog wel een sponsor had (Run2Day Hengelo), was het wel gedaan met verder privileges. Het was best wennen om een stapje terug te doen, wetend dat je elk jaar slechter werd. En nog jaren liep ik met de gedachten dat de trainingen bij Gerhard Blikman tijdelijk waren. Het coachen van Vanessa gaf me een voldaan gevoel, wellicht zelfs een bepaalde status. Verrassend bleef ik Peter voor in Apeldoorn. Een maand later lukte me dat nogmaals. Ik won de Bovenbergcross 10 km en werd winnaar van het crosscircuit M40. Tijdens het NK Cross Masters rukte ik langzaam op in het veld, voorbij Savio Strik en achter Bertil Krukkert tijdens de beklimming van de kuil. Doortrekken met Tonnie Stouten (AV Veluwe) naar Peter Bruinsma. De vele boomwortels waren speciaal voor dit NK wit geschilderd. Opeens hoorde we de speaker over het verenigingsklassement en dat wij ‘Atletics’ daarvoor aan het strijden waren. We bleken samen derde te zijn geworden. En mochten een NK medaille in ontvangst nemen in de master categorie M35/40/45. Een dag later was Vanessa aan de beurt en eigenlijk wisten we wel, dat ze volkomen kansloos was in dit top vrouwen senioren veld. Maar ze stond er, tijdens de mooiste wedstrijd van dat jaar! Missie volbracht! Van recreant naar wedstrijdatlete.

Eind maart laste Vanessa een herstelperiode in. Ondertussen had ik mijn eigen trail bedacht en op de kaart gezet; Numendal – Eelerberg. Een onverharde route door het Nationaal Park Sallandse Heuvelrug. Ook anderen waren hier mee bezig, zo liep ik eind april n.a.v. een facebook bericht ergens rond op de Utrechtse Heuvelrug. Het parcours wat we liepen (tussen Rhenen en Driebergen) bleek later de oermoeder van de station naar station trails (De UHT). Na de Koning van Spanje Trail te Gulpen was ik helemaal door het trail virus gegrepen. Een beloning van al mijn (fiets/hardloop) arbeid kwam er met een 3de plaats op mijn eerste Ultra 52 km Veluwezoomtrail.

Ergens rond april vroeg John de Keijzer me of ik mee wilde doen aan een monster fietstocht voor KIKA. In IJsland! Kort daarna begon ik aan een hele reeks van toertochten. En een tweetal tochten met het ‘Rondje IJsland’ team waaronder een prachtige tocht over de Oosterscheldekering in Zeeland. Het werd een barre tocht, wat veel doorzettingsvermogen vergde. Kameraadschap en het goede doel hielden ons op de fiets. We stonden even stil bij de film locatie (gletsjermeer Jökulsárlón) van ‘Nova Zembla’ en zwijmelde weg met Doutzen Kroes. Onbedoeld kon ik zo op dag 7 (van Skaftafell naar Hvolsvöllur) een fietsrecord van 222 km bijschrijven. In de privé sfeer kwam het K woord ook ter sprake. Toen onze moeder in het ziekenhuis werd opgenomen. Na jaren was er weer een voorzichtig contact met mijn ex. Mijn sportjaar eindigde abrupt toen ik begin oktober tijdens een toertocht over de Hellendoornseberg (met jacht op Marco Kuipers en voor mijn achtervolgers de broers Paalman probeerde te blijven) tegen een minuscuul boomstronkje knalde en van mijn ATB vloog. Waarop een operatie volgt en een langdurige revalidatie.

(Kranten)knipselnieuws:
TC Tubantia vrijdag 11 maart 2011 Reggestreek
“Zege laat Jeroen Machielsen niet onberoerd”

Enkele sportprestaties:
Wielrennen Tecklenburg Rundfahrt 160 km 6.15 uur.
Heerde toertocht (weg) op ATB 148 km 5 uur.
wielrennen Rondje IJsland 1414 km in 9 dagen
Grensland marathon Tubbergen ATB 110 km
5000 m 17.15 Hengelo clubrecord M45
10.000 m 35.50 Veenendaal clubrecord M45

Enkele uitslagen:
Koning van Spanje Trail Gulpen 29 km
Heren
1. Zachary Freudenburg Diemen 1.55.33
2. Roger Smeets Elsloo 1.55.34
3. Raymon van den Berg ‘s Hertogenbosch 2.03.50
4. Ruud van der Wal Apeldoorn 2.09.21
5. Mark Groeneweg Dieren 2.09.36
6. Jeroen Machielsen Nijverdal 2.09.40
7. John Bosch Berg en Terblijt 2.09.48

Zie ook https://sprengenbergrunner.wordpress.com/2011/08/26/ice-11-keflavik-0/

Nijverdal 2011, 2020